16 mei 2015. We hadden zoveel restanten. Dus aten we ontbijt in de albergue kuiken. Er was nog restanten die ik kon wel meenemen voor mijn lunch. We begonnen onze trek vroeg. Het lijk wel dat we een mooie dag zullen hebbe. Zon zal schijnen. de wind is fris. Het wordt niet zo warm.
Dit was vrij lang etappe
met de afstand van bijna 30 kilometer. De gradient van de weg was eerst
bergop, daarna bergaf en dan de laatste was bergop. Als men ging tellen
hoeveel hoogte overal was bereikt men kon bijna 700 meter hoogte
geklommen. Achteraf gezien de trek duurde tien uren voor me of een
tempo van bijna 3 kilometer per uur lopen.
Langs de weg zijn meestal kleine dorpjes van een paar huizen tot men Portomarine, een stad, bereikt. Ze zijn dichtbij elkaar, een kilometer plus of minus met elkaar. De weg naar Rente, Mercado de Serra, Leiman, Peruscallo, Cortiñas, Brea, Morgade, Ferreiros, Mirallos, Peña, Couto, As Rozas, Moimentos, Merdadoiro, Moutras, Parrocha en Vilacha zijn verschillrnd. Meestal vind men op verschillende onverharde en ouderwets weg.
Na drie uur lopen, kwam ik een kleine cafe-bar tegen in Morgade. Het was vrij druk in de terras. Ik had mijn cafe con leche en taart binnen gehad. Een paar minuten later was ik op weg. Te lang pauze is niet voor me omdat als ik langer pauze wordt mijn benen en andere spieren stjf.
De laatste dorp, Vilacha, voor Portomarin heb ik wel bereikt. Vandaar kon men Portomarin kijken. Toen we de stad naderden, zagen we een meer. Er moest een stuwdam langs de rivier Rio Miño zijn. Ik staak over de brug over. De poort nar de stad is een groot beton trap op misschien 50 meter in hoogte. Trap treden heel langzaam aan. Daarna was ik verder gegaan. Op een receptie van een albergue moest ik pauze nemen. Ik pakte een kola bij een automaat. Even praten met de conciërge. Daarna liep ik naar beneden en pakte ik de autoweg. Toevallig de rest van Cesar's groep hadden me gezien. Ze hadden mij geroepen. Ze vertelden dat ik op een verkeerde pad was. Ik ging samen met hun. Hoe kwamen dat ze me ingehaald terwijl ze eerder begonnen hebben. Wel hadden ze een lange lunch pauze gehad in de stad. Jammer dat ik ze niet gezien heb. Jenn en Victoria waren niet met hun. Allebei waren uitgeput en moe. Ze pakten een taxi naar het eind van de etappe.
Na Portomarin, was de weg meestal saai tot Ventas de Naron. Vaak liep ik naast de autoweg. Eerder was er een bebost route. De zon was heet en ik heb een keer een pauze genomen. De dorpjes ware ver bij elkaar. Toxibo was meer dan 5 kilometer van portomarin. Gonzar was meer dan 4 kilometer van Toxibo. Langs de weg heeft Vann me ingehaald. Wat een verrassing. We hebben hem in Hospital de Orbigo achtergelaten. Hij droeg geen rugzak om sneller te gaan. Zijn rugzak was eerder vervoerd naar het eind van de etappe. Daarna heeft hij me achtergelaten.
In Gonzar kwam ik Vann tegen. He was aan het pauzeren en eten in een café terras. Ik pauzeerde ook. Ik had cola en taart gehad want ik voelde me dorstig en hongerig. Later ging hij voor. Ik ging pas Castromaior. Lopend langs de weg, heb ik een foto opgenomen over de landschaap van Galicia vanuit Castromaior. Zie hier:
Nog een dorp te gaan, Hospital da Cruz, voor ik Ventas de Naron bereikt. Ik voelde me moe en uitgeput toen de eindbestemming bereikte. De albergue Ventas O'Cruceiro was mooie. We kregen bed die niet gestapeld met een ander bed boven. Douche genomen. Daarna lekker eten. Lekker vlees gerecht met frieten. Na het avondeten, ging ik naar bed slapen. Dat deden de anderen ook.
Zie video clip van de etappe hier:
Zo ver, hadden we 700 km gelopen. We moeten nog 75 km. lopen naar Santiago de Compostela.
Foto: Galicia landschaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten