16e dag van Carrion de los Condes tot Terradillos de los Templarios

5 mei 2015. We zijn halvewege van de camino. Dit is een 26,6 km.etappe met een 17 km gedeelte zonder dorpen. Van Carrion del los Condes tot Calzadilla de la Cueza.  Zie kaart beneden. Dus is het verplicht om genoeg water en eten mee te brengen.als er echt nodig is, kon men wel 112 bellen

.

(Bron:  http://caminodesantiago.consumer.es/los-caminos-de-santiago/frances/)

Om 7:20 vertrok ik. Het was een koude dag. Trok ik mijn poncho over mijn jas aan om meer warmte te hebben. De zon scheen mooi. De weg was plak meestal recht. Van oorsprong was weg  een gedeelte van Via Aquitania, de oude Romeinse weg. Ruim 13 km lopen rustte ik in een bedekt plek de zogenaamd Paso Cañada Real Leonesa. Daar at ik mijn lunch.  Jessica en Ashley waren daar ook aan het rusten en broodje eten.

Het is niet makkelijk om met een geladen rugzaak op je rug te gaan lopen. Dagelijks 25 km elke dag lopen met een rugzak die 7 kilo zwaar is. Vandaag wat heb ik in mijn rugzak. 2 tshirts, 3 sokken, 3 boxers, 1 overhemd,1trui, 1 jas, Maar moest ik driekwart liter water bij me, plus een beetje rijst, suiker, brood, geploft rijst kernels, een worst en melk.

Cesar, wie 12 jaar jonger dan ik, had een uur later vertrokken. Hij liep veel sneller dan ik. Bijna vijf  uren lopen kwam hij me tegen in Calzadilla de la Cueza, een klein dorpje met een albergue en een alimentatie winkel waar ik een spek gekocht hebt.  We liepen samen.  Samenlopen was goed. Voor het moment de pijn in mijn voet heb ik vergeten. De weg een paar kilometer voor Ledigos steeg. De zon was iets warmer.  De zool van mijn linker voet deed pijn wegens het warm weer. Het is alsof mijn zool werd heet. Ik had twee pauzes meegenomen om mijn zool te laten ontspannen.  Om dit te doen moest ik mijn schoenen en sokken uitdoen. Gelukkig als we naderen Ledigos was de weg geleidelijk bergaf. Vanuit Ledigos moesten we nog ruim 3 kilometer lopen naar Terradillos de los Templarios, ook een kleinen dorp.

Zie video klip:

In Albergue Jacques de Molay hebben we onszelf ingeschreven. Het kost 8 euro hier voor een bed. Er is geen keuken daarom moesten we in de café-restaurant eten. Koffie drinken in de café, en dan douche nemen, kleren wassen en even rusten in onze 8-persoons kamer. Op diner tijd was gezellig.  Mijn broer en ik waren met twee Fransen, De een heet Dominique, een gepensioneerd luchtvaartingenieur in een 4-persoons-tafel. De ander heb zijn naam vergeten, maar hij deed aan bepaalde technische tentoonstellingen regelen. We hebben een leuke en interessante gesprek gehad.

Irene en haar dochter Nadia, twee Duitse sprekende Italianen,  zaten in andere tafel. Ik ging naar hun toe om groetje te geven. In onze gesprek, Irene verteld waarom doen zij de camino. Ze begon over haar moeder maar zij kon niet doorgaan.  Vroeg ik har ´is er iets, met je moeder´.  Ze zei dat haar moeder leeft nog. Zij was huilerig geworden. Ik troostte haar vroeg haar niks meer.

Terug naar onze kamer. Morgen moesten we ruim 25 km etappe lopen van Terradillos del Templarios tot  Calzadilla de los Hermanillos.