India Reis 1(Delhi)
India Reis 2(naar Nepal)
India Reis 3(Nepal)
India Reis 4(Pokhara, Nepal
India Reis 5(Pokhara Trekking)
India Reis 7(Khajuraho)
India Reis 8(Agra)
India Reis 9(Laatste dag)
Varanasi
We waren laat gekomen in Varanasi 23 november 9 uur in plaats van 7 uur.. De reis vanuit Gorakphur duurte meer 7 uren. In de trein we slapen in een cabine van twee bedden. Het was niet airco. The nacht was koud geworden. Er waren geen lakens en slapkussens gegeven. We slapten gewoon met jas en sokken aan.
Varanasi is een grote stad van 1,2 miljoen mensen. In de te druk straten noemen we een taxi voor 70 rupees naar onze destinatie. Vlak voor onze destinatie de taxi kunt niet doorgaan wegens regels. We stapten uit.. Een tout had ons begeleid om naar een guesthouse. De eerste guesthouse was vol. De tweede was ook vol. Gelukkig konden we in de derde guesthouse een plek vinden.. 1000 rupee per dag tweepersoons kamer afdingt van 1200. Met een raam die we konden de Ganges rivier en gedeelte van de ghats zien.
We hadden onze lunch in Puja rooftop restaturant. We konden de stad beter kijken en wat mensen deed in de dak van de huizen.
Daarna hadden we langs de ghats gelopen. Ghats zijn beton trappen op de oever van Ganges. We waren gebouwd voor pelgrims gemak door hindoe heersers.
Na het eten begonnen we onze tocht langs de ghats. We slenterden voormeer dan 3 km. We zagen zoveel dingen. Mensen baden. Buffels, koeien baden en laten drinken in Ganges. Vuilnis schoonmaken. De dikke zilt van de laatste moesson wegwassen. Wassermannen deden kleren wassen in de oever. Het lijk me dat de rivier water niet schoen was.
Buffelpoep en crematies
Het schrikte ons dood toen we zagen kinderen die behandelden poep van de vee met hun blote handen. En dan gooiden de poep in een verzamel plaats om laten te drogen. Ik denk dat de kinderen waren dalit kinderen.
Nog meer, op een ghat zagen we crematies gedaan. Met hout gestoken vuur voor drie uren lang een lichaam is naar as veranderd. De dalits behandelden de vuur. We konden niet foto's opnemen. Verboden.
Na een lange wandeling langs de ghat, we liepen terug in andere straat. Na in totaal van5 uur lopen waren we uitgeput.
24 november
Voor toeristen, de belangrijkste tijd van de dag in Varanasi was voor zonsopgang. De hindoe bedevaarten beginnen hun rituelen van baden, bidden en crematies bij de rivier . Bij dit reden, waren we vroeg kwart voor vijf opgestaan. We gingen naar beneden, langs de kleine straten en naar de Lalita ghat. Het was nog steds donker. De echte kleine straatjes was moelijk om ons we te vinden. Maar een vrouw liet ons de weg zien. Zij had ons begeleid naar een bootsman. Het leek wel dat ze was een vrouw van de man. Na afdingen, huurden we een bootje voor 400 rupees. Met die bedrag konden we varen voor twee uren.
 |
| foto van mijn broer |
De twee uren was niet genoeg. We vroegen de bootsman een extra halfuurtje. We betaalden hem 200 rupees extra als fooi. Ben hij de eigenaar van de boot? Ik vroeg mij af. Toen ik hem gevraag had, hij zeg dat hij niet de eigenaar was. En dat hij moest de boot eigenaar betalen een bepaalde bedrag iedere keer dat hij de boot heft gebruik. Na bootvaren, aten we onze ontbijt bij restaurant van de guesthouse.
De zon kwam maar het nevel was dik dat de straling van de zon als geen, ofwel gefilterd was.
Terug nar de kleine straatjes van oude gebied, hebben we een wandeling gedaan. Vroeg 's morgens, lijk de straatjes, straatjes vol van vuilnis. Kooien zijn aan het 'grazen'. Aten ze meestal groente afval. Natuurlijk poepen ze op de straatjes. Men moet voorzichtig lopen en kijken op de grond. Niet alleen kooien, maar honden doen ze dat. Dus de de lucht is ook vervuild bij stank. Fietser, brom fietsers gebruiken de straatjes piepen als ze langs gaan. Voetgangers, fietsers en motorfietsers zijn allen toegestaan in de kleine straatjes.
Gelukkig hebben we ontdekt waar we konden ontbijt goed genieten. Het was de Brown Bread café. Eindelijk konden volkorenbrood, muesli, worstjes, gebakken eieren, appel strudel, kaas en melk, de Indaanse yoghurt drink lassi, en echte koffie. Voor 250 rupees konden we een ontbijt buffet eten. Volgens Indiaanse standaard is de prijs hoger. Maar het maakte niet uit, at men iets gewend bent na dagen van meestal vegetarische Indiaanse en Nepalese eten.
Dan gingen we naar de Varanasi Cantonment treinstation om onze reis naar Khujaraho en Agra te reserveren.
Een tuktuk taxi rijden is zichzelf een avontuur als niet gewend aan de chaotisch Indiaanse verkeer. Er zij zoveel 'close-calls'. Maar daar zijn ze gewend om minder ruimte te geven. In iedere geval zijn iedereen aan het opletten, bestuurders van voertuigen, fietsers en voetgangers.
Het was makkelijk de treinreis te reserveren omdat er bij het station de kantoor International Tourist Bureau aanwezig was. Dus op 26 november 18:25 uur zal de trein naar Khajuraho vertrekken. De trein reis zal 11 uren duren met een 453 km afstand. Kost: 708 rupees. Klaas: 3AC (3-bed hoog, 6 bedden in een cabine met airco wagon).
Dan vanuit Khajuraho kunnen we een trein pakken naar Agra op 28 november om 9:10 uur. Afstand: 417 km. Kost: 1010 rupees. Klaas 2AC (2-bed hoog 4 bedden in een cabine met airco). Treinreis in India zijn goedkoop. Voor senioren is het nog goedkoper voor de 60-plussers kregen nog verder korting.
Men kon de straatjes verwarrend vinden. Maar na een tijd kon men goed oriënteren of wel gewoon naar de ghat gaan en zie waar men is. Of men kon wel mensen vragen die plek waar is de richting.
Namiddag, gingen we meer verkennen van de Oud Varanasi. We liepen door de kleine straatjes. Ik stop bij een winkeltje en keek eventjes naar de postkaarten. Ik kocht een paar. Maar toen keek ik dat mijn broer we was. Ik niet meer zien. Dus besluit ik om verder te gaan naar de Hindoe Universiteit van Benares bij voet. Ruim een uur lopen ging ik naar de grote straat. Toen ik liep langs de grote straat zag ik mijn broer aan rijden in een riekshow. He riep me. He zeg dat er niks te zien bij de Universiteit. Samen rijden we de riekshow terug.
Voor 50 rupees huurde mijn broer een riekshow. He was oud de riekshowman, mischien een 60 jarige. Maar hij moest brood verdienen in zware baan.
Toen de weg bergop was stapte hij uit zijn riekshow en hij duwde. De oude man deed zo voor ruim 300 meters. Ik lede mee met de man. Toen de rijd klaar was gaaf ik de man nog 100 rupees als fooi.
25 november
Mijn broer ging nog een keer vroeg voor zonsopgang naar de ghats. Samen met anderen toeristen had hij
vaarden ze in een boot. Na de boot varen, had hij foto's opgenomen van de sadhoe's of hindoe asceten. Ze zijn beoefenaars van yoga.
 |
| Een Sadhu met mijn broer |
Ja, voor een prijs kon men foto's maken van de sadhoe's.
Voor me was de dag gewoon rustdag. Even terug naar Brown Bread Café voor ontbijt en diner daarna.
26 November - Lassi eten en de rouwstoeten
Nog een keer hebben we ontbijt gehad bij Brown Bread Café. Onze spullen goed gepakt. Uitchecken op 12 uur. Gingen we naar Blue Lassi de meest bekende lassi shop. We bestelde appel lassi. Ik filmde de hele proces. Het was vrijwel interesant met name de handmatig roeren.
Toen ik aan het filmen was zag ik een rouwstoet. De beklede dood was rouwgestoeten langs de straten prior de crematie. Het was geen stille en sombere ritueel. Mensen die begeleid de dood gingen zingen, terwijl ze snel liepen. Het was niet de enige die wij zag. Er waren nog twee meer.
Zo lang als men niet denk aan de rouwstoeten was de appel lassi lekker. Heel romig, zoet. Dat kon men krijgen voor 45 rupees of minder dan een euro.
Terug naar Brown Bread Cafe. Leuk dat we wifi konden gebruiken. Even tijd geven aan mijn blog. We waren daar tot 16 uur. Daarna was het tijd om onze rugtassen te halen en dan naar het station.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten