Dit is de uitzicht van MetroManila vanuit terminal 3 van de Benigno Aquino Internationaal Luchthaven. Smog van ver kon men zien. Inchecken heb ik gedaan twee van te voren. Eigenlijk heb ik nog zware bagages. Ik had ruim 15kilo bagage ingecheck plus ongeveer 10kilo hand bagage. Bij de vliegtuig maatschappij, CebuPacific, kon men 15 kilo inchecken zonder extra te betalen. Over de grens, moet men 100 peso per kilo betalen. Gelukkig had ik niets betaald voor extra.
Toen ik in de vliegtuig binnen liep, zie men dit toestand. Het lijkt wel als rook.
Zoals andere passagiers, vraag ik me af wat was het. De stewardesses hebben ons gerustgesteld. Het is alleen verdampt lucht, zeggen ze. De warm lucht buiten, verdampt als het binnenging door de airco.
De vertrek tijd van de vliegtuig was 1345uur, maar wegens vliegtuijgen die moet nog landen of vertrekken, steeg onse vliegtuig om 1415uur. Een helft uurtje vertraging.
Vliegen naar Davao zou een uur en drie-kwartiertje duren. Davao is ongeveer 1.500km ten zuiden van Manila. Het was moopie dag voor vliegen. Bijna geen verstoring in de lucht. Een van de vele kleine eilanden te zien vanuit de lucht.
Vroeger, 30 jaar geleden of meer, reisden de mensen via veerboten. Het duurt 4-5 dagen. Vliegen was duur. De boot moest tussen Manila en Davao stoppen bij vier meer havensteden. In mijn tijd als student, 50 jaren geleden, de boot stopte bij deze steden Zamboanga, Dumaguete, Tagbilaran, Cebu. De veerboten waren toen meestal gerenoveerd Tweede Wereld Oorlog FS boten die vaart langzam, 11 knopen per uur. Vliegen konnen mensen maar met Dakota vliegtuigen, daarna de Douglas DC4, gevolgd door de Fokker turboprop en Vickers Viscount turboprop. Dan kwamen de jet BAC1-11.
Tegenwoordig, zijn er nog passagier schepen die op 17-20 knopen varen. Tussen Manila en Davao, duurt de reistijd 2 dagen met een stop bij een havenstad tussenin. Maar de reiskosten zijn soms duurder dan vliegen.
Nu is de tijd van zogenaamd low-cost airlines. Het kost me ongeveer 2.500 pesos of 36 euro voor een enkele reisticket Manila-Davao. Maar ja, is er geen maaltijd geserveerd, geen drankje. Anders moet iemand kopen voor een broodbeleg of fles water of drankje. Alle passagiers hebben alleen een keus voor sitsplaats, dat is economie.
Misschien zijn jullie geintereseerd hoe een Airbus 320 land. Klik de hypertekst woorden dan, dat is de volgende zin. Jullie kunnen iets over de stad van Davao zien zowel als gedeelte van het eiland van samal. De landing was prima. De luchthaven heet Bangoy International Airport. Het kan een Boeing 747 of Airbus 340 laten landen op 3.000 meter lang landingsbaan.
Ik had meteen een bagagist gehuurd om mijn bagage te halen en dragen. Ik had mijn bagage ruim een kwartiertje. Misschien zijn jullie verbaasd waarom huurde ik een bagagist. Ik kon wel mijn bagage dragen, dat is geen probleem. Er is wel wagens voor bagages. Maar ik wil voor een paar centen bijdrage aan de man graag doen zoals ik doe met de andere porters op andere tijd. Meestal is porteren is de enige manier van broodverdienen. Voor dat moeite, had ik hem 20 pesos gegeven of 30 eurocent. Een foto van hem had ik opgenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten