De afstand van dit etappe is bijna 30 km. Er was in mijn teen iets irriterend. Voorzichtig en langzaam tempo moest ik doen in dit ronde voor ik misschien in dit teen een blaar zou krijgen.
Over koffie. Voor ik de camino begon, heb ik thuis koffie bonen geroosterd en gemalen. Ik bracht dit mee omdat ik geen oploskoffie lust zowel als de koffie uit de automaat of kopje koffie besteld in een café. Het kost me geld en ze allemaal smaken een beetje anders dan mijn koffie. Op de derde dag in Zubiri albergue, echt vroeg opgestaan om vier uur, begon ik mijn koffie te maken. Kokende water, een lepel koffie, een lepelvol bruine suiker, allemaal gestopt in een mug. Even een paar minuten wachten tot de gemalen koffie in de bodem neer zetten. Ik drank twee kopjesvol. Tussen in deze twee at ik brood of of iets.
Om zeven uur was ik op weg begonnen. Na een kwart minuten lopen heb ik plotseling gerealiseerd dat ik mijn wandelstok achtergelaten had. Terug naar de albergue. Een beetje de weg kwijt. Gelukkig, had iemand me de weg naar de albergue liet zien. 30 minuten was verloren.
De weg was niet hard. De stijging was geleidelijk tot de col, Alto de San Anton. De laatste derde van de weg langzaam daalde.
Een kilometer voor het centrum van Najera, was er een muur met geschreven ode. Ik pauzeerde en keek naar de Duitse geschreven gedicht. Naast was er ook een Spaanse vertaling. Ik werd bewonderd en het raakte me diep.
De bijna 30 km etappe had ik in 9u en 30 minuten gedaan. Er was af en toe regen. De wind wijde hard, de zon scheen niet. Toen ik in de albergue arriveerde was mijn poncho en schoenen van buiten helemaal nat. Op mijn teen, kwam gelukkig niet een blaar uit.
Zie hier de gradiënt kaart:
Een kilometer voor het centrum van Najera, was er een muur met geschreven ode. Ik pauzeerde en keek naar de Duitse geschreven gedicht. Naast was er ook een Spaanse vertaling. Ik werd bewonderd en het raakte me diep.
De bijna 30 km etappe had ik in 9u en 30 minuten gedaan. Er was af en toe regen. De wind wijde hard, de zon scheen niet. Toen ik in de albergue arriveerde was mijn poncho en schoenen van buiten helemaal nat. Op mijn teen, kwam gelukkig niet een blaar uit.
Zie hier de gradiënt kaart:
(Bron: http://caminodesantiago.consumer.es/los-caminos-de-santiago/frances/)
De Municipaal albergue vraag alleen maar donaties. Er zijn 96 bedden in de hostel. Het was bijna vol. Ze zijn dicht bij elkaar twee bed hoog gestapeld. Mijn broer was hier gelogeerd. Zijn Vietnamees-Amerikaanse vriend was ziek en ging in een hotel slapen.
Eventjes ging ik naar het centrum. Het zag feestelijk uit in de marktplein. Het leek dat het een feestdag was voor de stadje. Er waren veel boodschappers in het centrum. Ik kocht een fuet, een soort gedroogde Spaanse worst voor de volgende etappe.
Hier kunnen pelgrims koken. De diner was van mijn broer en een Bulgaarse meisje voorbereid. Het chopsuey met kip, rijst en gebraden varkenslappen. Lekker. Maar wat pech, geen wifi! Ik gaaf 6 euro als donatie.
Klik op voor de video clip hier:
Morgen gaan we naar Santo Domingo. Een vrij 21 kilometer afstand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten