7e dag Los Arcos tot?

26 april 2015. Los Arcos - Logronio, heb ik gehaald in 8 uren en 40 minuten. De lengte van de etappe was 28 kilometer. Dat was vrij goed. The tempo was rond 3,25 kilometer per uur. Wat was het reden? Kijk maar aan de gradiënt kaart:

(Bron:  http://caminodesantiago.consumer.es/etapa-de-torres-del-rio-a-logrono)

De ronde was in de de eerste een derde deel van de weg was vrij moeilijk met bergop en bergaf. Maar de twee cols waren niet zo hoog. De rest van de weg was vrij makkelijk. Geen groote stijging. Dus kon ik tempo verhogen tot ruim 4 plus kilometer per uur. Op weg at ik mijn lunch van spaghetti, brood en spek. Ik kocht een navelina langs de weg. We hebben de grens van Navarra gepasseerd. De volgende regio is Rioja, een plek bekende over wijn maken.

Zie video clip van de etappe:

Na de kleine dorpjes hebben we Logronio een grote stad bereikten. In de Municipaal albergue hebben we gebleven voor de nacht 7 euro per bed. We hebben pech gehad, de internet verbinding in de albergue was down. Dus geen internet.

Mijn broer en ik gingen boodschappen in de grote markt plein. Gelukkig hebben we een Chinese winkel gevonden. Tonijn, groente,  rijst, navelinas, knoflook, laurier en gember (gelukkig dat we dit kruid gevonden hebben. In de Spaanse alimentacion winkel, gember kon men niet vinden, Jammer.) Ik heb tonijn  met groente gekookt. Twee Duitsers (Tobias was een, de andere kon ik niet herrineren) hebben onze gerecht geproefd met een beetje rijst en ze vonden het lekker.

Morgen gaan we naar Najera. Afstand 29 km. Volgens sommigen, dit ronde hebben een vrij vlak terrein.

6e dag Estela tot Los Arcos

25 april 2015. Gedaan de 22  km afstand in 7 uren 15 minuten. Nog steeds langzaam maar iets een beetje beter dan vorigue stapjes wegens niet zo hard stijgen en dalen.

Zie gradient kaart:

(bron: http://caminodesantiago.consumer.es/etapa-de-estella-lizarra-a-torres-del-rio)

Zo ver hebben we 135 kilometer gelopen, dus ruim 640 km meer te gaan.

Tijdens het lopen, langs de weg heb ik choco ijs gekocht. De ijs stokje kon ik dat gebruiken omdat in mijn lunch box heb geen lepeltje bij. Rijst schepen met houten stokje.

Een video clip ven de etappe:

De Albergue Isaac Santiago was mooie. Wat een verrassing toen ik Belgische vrijwilligers zorgen voor ons in de Albergue, konden we Nederlands praten met elkaar. Ruimte genoeg. 6 euro per bed. Kleren wassen en in een hand gedraaid pers kleren person. Het was vrij warm en winderig dus de gewassen kleren waren snel gedroegen.  Foto van de albergue toen het in renovatie voor de star van de camino seizoen :

Ik bepaalde niet wat ze gekocht hebben. Mijn broer wou graag spaghetti koken. Dus kocht alleen sommige ingrediënten die hij heeft vergeten -- brood en geraspte kaas. Bijdrage van 3 euro voor de gezamenlijk besteden.  Maar voor de volgende dag had ik voor mezelf brood, fruit en pancetta (Spaanse spek) gekocht,

Ik had niet zo veel trek in spaghetti. Er was zo veel restante dat ik zette in mijn lunchbox voor morgen.  Tenminste ben ik voorbereid voor de volgende etappe met genoeg eten,

We zijn van plan om naar Logronio te gaan. Het is vrij lang afstand. Bijna 28 kilometer. Ik vraag mij af of ik dat kan halen. Het zal kost me 10 uren in het minst. Deze keer heb ik echt twijfels.

5e dag van Puente la Reina tot Estella

24 april 2015. Bereikt de 22 km etappe in 8u en 30 minuten. Moe en bijna uitgeput. Maar ik kon mijn been tillen.

Men kon zien dat de etappe niet makkelijk is. Zie de gradient map:

(Bron:  http://caminodesantiago.consumer.es/etapa-de-puente-la-reina-a-estella-lizarra)

De municipal albergue is een grote logeer plek voor de pelgrims. Het beschik meer dan 100 bedden.

Als een van de laatste, samen de andere late-comers was ik in de grond verdieping gelogeerd.    De kamer had een bevat 33 bedden. Beide geslachten slapen en gebruiken w.c en douche kamers. Ik had Lazlo,een Hongaarse pelgrim als mijn buur.  Hij zag mijn toestand en gaaf mij een paar magnesium bevattend tabletten. Hij zei dat de tabletten voor spierpijn goed zijn.

Mijn broer logeerde in de hetzelfde albergue in een hogere verdieping. Gelukkig. In de vorige drie logeerde ik apart van hem en zijn vrienden. Hij liep sneller dan ik. Nu vond hij dat wat goedkoopste albergue is veel gezelliger dan hotel en hostels.  Het kostte 6 euro voor een slaapplaats. De bedden zijn schoon zowel als de wc en douche kamers.

Mijn broer en ik liepen naar het oude centrum om boodschappen te doen. Estella ziet als een midden eeuw gemeente uit. Zoveel oude gebouwen. De façaden zijn antiek. De kerk naast ons albergue is van romaanse architectuur.

We hadden een kilo kippenbout, uien, knoflook, aardappel, Spaanse groente gekocht. Mijn broer deed kippen soep koken, ik de rijst. Samen met zijn Vietnamees-Amerikaanse vriend, aten wij. Heerlijk als men honger heb en kon veel eten. We trakteerden Bulgaarse pelgrims om de soep te proeven. Ze vonden het lekker.

Een video clip van de etappe:

Volgende stap is Los Arcos. Ik hoop dat ik de afstand van 21 km kon halen. Lopen hier is echt anders. Het is alsof heuvelachtig limburg os gecomprimeerd. Een 20 km is gecomprimeerd in ten dus.

4e dag Puente la Reina

23 april 2015. Dit is mijn vierde dag. Ik voelde me beter dan de vorige dag. Minder pain in de benen. Iets sneller gelopen. De 24 km etappe heb ik in 8u 30minuten. De uitzicht was echt mooie. The terrain was niet moeilijk toch zijn er heuvels en die col van Perdon. Zie gradiënt kaart:

(bron: http://caminodesantiago.consumer.es/etapa-de-pamplona-a-puente-la-reina)

De hele dag was zonnig en vrij heet. Op weg, in een beek na de col, moest ik stoppen om te pauzeren. Mijn voeten deden pijn. Ik trok mijn schoenen en sokken uit. Ze zien rood van kleur uit. Ik legde mijn bloten voeten in de koel water van de beek neer. Heerlijk was het als ik ontspannen. 

Ik logerde in Refugio Padres Reparadores, in een echt oude gebouw.  Ik kreeg een gezellig gevoel voor de herberg, ook een geschiedenis gevoel. Douche en wassen mijn sokken en T-shirt heb ik gedaan.

Tijd gehad om het centrum van Puente La Reina rond te kijken. Ik zag mijn broer daar ook. Hij en zijn vrienden waren in een andere albergue.  Ik deed boodschappen.  Een kilo rijst, een tomaat, 3 navelinas, een chorizo, 1 kilo bruine suiker heb ik gekocht.  

Terug naar de Albergue. Het was gezellig in de kuiken als ik Bulgaarse, Latijns Americanse, Spanse en een Russische pelgrims leerde kennen. We trachterden met elkaars gerechten. Ik had altijd gemalen koffie bij me. Deze keer maakte ik koffie met bruine suiker.  Samen met een paar pelgrims dranken wij koffie.  Heerlijk.  Daarna kookte ik mijn diner. Ik at 3 bordvol rijst, droge worst en navelinas. 

Met een kleine geld besteed, had ik een heerlijk maaltijd gehad en nog extra's voor morgen. Ik denk dat ik nu restaurants zal vermijden. Ik zal probeer een budget van 15 euro per dag gaan besteden inclusief logeer geld.

Mijn video clip van dit etappe:

Morgen gaan we naar Estella/Lizarra. Afstand 22 km.

3e dag vanuit Zubiri naar Pamplona 22 april 2015

De afstand van deze etappe was maar 20,3 kilometers. De parcours was niet moeilijk. De dag was aangenaam. Het was niet warm en de wind was niet te hard. De zon scheen af en toe. Men kon zien de gradiënt kaart hier, geen grote heuvels of cols te oversteken. Een makkie lijk het wel:

(bron:  http://caminodesantiago.consumer.es/etapa-de-zubiri-a-pamplona)

Hier is een video clip ven de etappe:

 

In de laatste twee kilometer naar Pamplona centrum, was ik in een verkeerde pad gelopen. In plaats daarvan moest ik geschatte 3,5 kilometer lopen en deed ik in snel tempo. Toen ik de brug van Puente de la Magdalena was ik uitgeput en moest nog zitten in een bankje in de park, even eten van de rest van het broodje en fuet,  tot ik genoeg kracht had om verder te gaan.

Steil 30 meter hoog heuvel moest ik een nog klimmen. Klein stap voor stap, vaak stoppen voor een paar seconden en dan doorgaan. Bij het plein naast Plaza de Toros moest ik stoppen en vragen waar de Albergue Jesus et Maria ligt. Langzamerhand had ik de albergue bereikt, helemaal uitgeput. Mijn benen deden pijn. De afstand kostte me meer dan 8 uren lopen. Pelgrims betaal 8 euro per nacht per  persoon per nacht..

Douche genomen  Daarna in bed ging liggen. . De pijn was vreselijk. Benen tillen kon ik bijna niet meer. Een medepelgrim vrouw zag mijn toestand. Ze heeft me zalf en oplosbaar magnesium medicament gegeven. Het hielpt. Er was een vermindering van de pijn en I stond na een uur op.

Ik ging naar het prachtige centrum rond kijken. Dan heb ik 100 gr. stukjes jamon iberico,  cacao met koekjes gedronken en een stuk puto seco met amandelen nog gekocht. Nog steeds steeds hongerig ging ik in een restaurant binnen en at de aangeboden pintxos of tapas, 12 soorten, dineren dat achteraf was veel te veel.

Vroeg naar bed gegaan rond halfzeven. Toen rond negen uur kwamen de anderen pelgrims binnen. Morgen naar Puente de la Reina. De afstand 28 km. Ik hoop dat ik de afstand kon halen.

2e dag Roncesvalles naar Zubiri, 21 april 2015

Rond 6 uur waren we wakker geworden. Even inpakken., fles water bijvullen. Om 7 uur waren we buiten. Ik was zo blij toe ik de weg zag. Een vlakke pad. Nog was deze etappe kort, 21 km. Wat een verschil met de eerste etappe!

Na een halfuurtje lopen bereikten we de rand van Burguete. We kwamen een café aan waar we ontbijt konden eten. Ik had alleen café con leche en een stook brood gekocht.  Ik was niet hongerig en heb slechts de koffie opgedronken.  Ik stak de straat over en vond een alimentacion (kruidenier) winkel. Een fuet (een soort Spaanse worst) en sinaasappel gekocht. Een par minuten, lopen kwamen we in het centrum van Burguete.


De weg was nog steeds vlak toen ik naar de dorp Espinal kwam. De dag was vrij warm en zonnig. Ik ging gewoon door tot de terrein niet meer vlak was. Dan kwam de 50 meter stijging tot Alto Mezkiritz, een col.  De weg ging afdalen tot een mooie brook waar mijn lunch van baguette en fuet at. Het was tijd voor pauze en eten.  Bergop liep ik naar de volgende dorp Gerendiain.  Zo ver heb ik ongeveer 12 kilometer gelopen.

Nog verder was het dorpje Lintzoain.  Ik zag een flink stijging van de weg na het dorpje. Oh nee, viel ik me iets een beetje onrustig binnen  en zeg tegen mezelf dat dat moest je durven klimmen. Langzaam liep ik door. Volgens mijn altimeter toen ik de pas Alto de Erro boven ging had ik 100 meter vanuit Lintzoain geklommen. Zie kaart:

(Bron: http://caminodesantiago.consumer.es/etapa-de-roncesvalles-a-zubiri )

De weg ging afdalen tot Zubiri. Ik heb de rand van plek in 7 uren en 36 minuten dus een tempo die minder dan 3 km per uur was.  Ik heb in de Albergue Municipal gelogeerd. Het kostte me 5 euro. Gelukkig is er ook wifi in de albergue. We kunnen wel eten koken maar ik deed het niet. Douche genomen, kleren gewassen. Dan eventjes mijn broer bezoeken in een andere albergue. Zijn groep waren veel eerder dsn ik in Zubiri aangekomen.  Ik maakte een visite naar hem en zijn groep toe. Ze bevielen de albergue niet zo. Terug naar albergue. Jose de man uit Brasilia en ik aten in een restaurant met typisch Spaanse gerecht van paella. Terug naar Albergue. De avond was warm en winderig en onze gewassen kleren waren snel droog.

Hier is mijn video clip van de etappe:

1e dag van St. James Pied de Port naar Roncesvalles, 20 april 2015

Het oversteken van de Pyrenees is de eerste en de moeilijkste etappe als men vanuit St. Jean Pied de Port de camino gaat beginnen.  Het betreft een 1,430 meter hoog col oversteken. Kon ik dat halen, ik vraag me af? Twijfels had ik, maar ik heb geen andere keus.  Durf oversteken liep iets in mijn gedachten! Zo began ik mijn eerste stap op de eerste etappe van de camino.

Ik had de eerste etappe goed gestudeerd voor ik de camino begon.. De plan van aanpak van de route heb ik gemaakt. Er waren twee routes dat men kon kiezen.  De Route Napoleon en de Route Val de Carlos.  De stijging van de eerdergenoemd was steiler maar had mooier uitzicht en  korter dan de laatstgenoemd. Eindelijk heb ik de Route Napoleon gekozen. De afstand was 24 kilometers. Hoeveel tijd moet daar besteden? Bij de langzaamste tempo van ruim 2 km. per uur betekend 10 tot 12 uren aan het lopen. Hulpmiddel heb ik een wandelstok. Om te kunnen weten op welke hoogte ben ik hebt ik een altimeter bij me.

Hier is een gradiënt kaart:

(bron: http://caminodesantiago.consumer.es/los-caminos-de-santiago/frances/)

De stijging van de klim kon men in 3 fase verdelen. De eerste fase heeft in het algemeen een stijging van 9  percent over een afstand van 7,5  km tot Albergue Orisson.  De tweede fase vanaf Orisson tot Fontein van Roland is een overal stijging van 3 percent over een afstand van10 kilometers. Dan vanaf de fontein tot col Lepoeder (de hoogste punt) is een stijging van 6 percent over een afstand  van 4 kilometers. Dan komt de afdaling van 4 kilometers naar Roncesvalles.

Ik deed al de mentaal en fysiek voorbereiding. Een paar leuzen onthoud ik in mijn hoofd. Je eigen tempo volgen. Het mag niet uit of te langzaam is. Niet forceren. Doe helfstappen in plaats van vol lengte stappen met name op steile stijging. Rugzak gewicht tot 10 percent van eigen lichaamsgewicht of wel ongeveer 7 kilos. Niet de lichaam en benen overbelasten. Pause nemen als men overbelasting voelen. De laaste -- durven.

Mijn broer en zijn twee vrienden, Vann en Ashok, en ik aten onze ontbijt vroeg in de albergue waar we logeerden. Het was een beetje laat toen we om halfacht onze bedevaart begonnen. Eigenlijk konden we 30 minute eerder vertrekken. Hier is een foto vanuit de brug (200 meter hoog boven de zeespiegel).

Ze hadden een sneller tempo en ik was achteruit gegaan. Na een helfkilometer, was daar een splitsing. Ik zag ze als ze pakten de val de carlos route. Voor me de keus was de Napoleon route.

Er waren twee mogelijkheden langs de route waar men kon logeren en te eten. Honto en Orisson.  De eerdergenoemd is op de hoogte van 350 meters en 5 km. vanuit de brug in St. Jean Pied de Port. De laatstgenoemd is op de hoogte van 650 meter vanuit de brug.  Tot half kilometer van Honto was de stijding geleidelijk.  Daarna was de half kilometer een steil klim van ongeveer twee honderd meter.

Ik deed mijn tempo was nog langzamer. Half stappen met elke stap gaat een second duren. Mijn ademen werden dieper.maar in normaal ritme.

Bij Honto had ik pauze genomen om een broodje te eten en koffie te drinken want ik geen boterham, bij me had behalve water. De boterham en croissant kon niet allemaal opeten. De restanten waren goed genoeg tot namiddag eten. Na Honto was meteen een steil stijging. Ik denk de stijging was meer dan 250 meter in het hoogte. Op die weg kwam ik twee Australische dames tegen -- Emma (een psycholoog) en Donna (een verpleegster).  We hebben met elkaar een goeie gesprek. Eerst liepen we samen. Later hadden ze me achtergelaten.

Na steil klimmen kwam vrij minder stijging.  Zo blij was ik toen ik Orisson bereikte in 3 uren en 21 minuten in een tempo van ruim 2 kilometer per uur.  Dit is de plek waar de laatste albergue is. 17 km. meer lopen tot  Roncesvalles.  Ik zag veel mensen aan het middag eten.  Ik beslist om door te gaan en had mijn waterfles bijgevuld.

Rond 10 km afstand na Orisson is vrij geleidelijk stijging van 3,6 percent. Dus is het minder belastend voor mijn benen en ik kon sneller lopen. Dat heb ik gedaan. Halverwege van dit afstand, kom men het stambeeld van Virgen de Biakorri ofwel Maagd Maria van Biakorri tegen.  Zij stond op de rand van een heel diep ravijn. Zij is de patroon en de beschermster van de herders. Het gezicht lijk me wel dat ze aan de pelgrims zei wijst voorzichtig. Volgens me kon ze wel voor de pelgrims ook beschermen. Toen in haar plek kwam bad ik iets speciaal voor mijn liefdes. Na het bidden at ik de restanten van mijn broodje en croissant. Ik blijft niet lang en na een paar minuten pauze liep ik door.

Toen naderde ik de Col de Bentarte (1310 m. boven de zee spiegel).  Op de voet van  de col, bij een gehechte kleine kruis kwam ik een pelgrim aan het rusten tegen. We hebben met elkaar gegroet.  Zijn naam was ook Jose en hij kom van Brasilia uit. Ik pauzeerde. Na de pauze klommen we samen de pas over.  Daarna was er een geleidelijk afdaling en soms vlakke plekke op de weg naar Fontein van Roland. Bij de fontein, kwamen we Donna en Emma die ik eerder ontmoette aan het pauzeren.

Na de pauze, liepen we allemaal samen verder. We bereikten de grens post van Navarra, een regio van Spanje. Af en toe zijn er restanten van sneeuwval op de weg de hoger we door gegaan. Jose en ik liepen redelijk omdat vanuit de fontein naar Col Lepoeder is de stijging geleidelijk. Toen bereikten we de hoogste pas (1430 m. boven de zee spiegel). Na een paar minuten in de col kwam onverwacht Vann, de Vietnamees-Amerikaans die een lid van Cesar's group tegen. Hoe is het dat ik eerder was bij de col. Hij zei dat ze verdwaald waren. Cesar kwam kort daarna aan. Maar Ashok Patel was niet te zien. De Indische was verder achter.

De afdaling was echt steil. Ik probeerde te rennen naar beneden. Maar ik was alleen maar goed voor een paar minute. Het was hard op mijn dijen die pijn en uitputting gevoel had. Eindelijk was ik geforceerd om langzamer te lopen.  Naarmate we dichtbij naar Roncesvalles kwamen was de steilheid van de afdaling minder. Eindelijk bereikten we het grote abdij van Roncesvalles. Het duurte 9 uren en 30 minuten  lopen voor me.  Dus een tempo van ruim 2,5 km/uur.

Binnen, we hebben onszelf aangemeld. Het kostte een tientje. Ashok kwam later. We waren gelogeerd in een vrijwel nieuw gebouw. We hebben onze  douche genomen. Er was een plek om te koken, maar we zo moe waren om boodschappen te doen.  Er was wel wifi maar de bereikbaarheid is slechts in wifi zone en de verbinding slecht. Dus geen wifi in onze slaapplaatsen.

Om 9 uur 's avonds aten we onze diner in een restaurant. In Spanje beginnen ze hun diner te eten in bovengenoemde tijd. De maaltijd kostte 10 euro. Ik bevalt het niet mee omdat het vleesgerecht klein was. Zo was de klaag van de anderen.  Na het eten, gingen we naar onze bed en gingen slappen

Hier is een video clip op de etappe: